De laatste jaren zijn er een heleboel klachten geweest over het uitzendbureau OTTO Workforce, in het bijzonder klachten van Polen die voor werk naar Nederland uitgezonden worden. Het uitzendbureau staat minstens op één zwarte lijst van uitzendbureaus die hun werknemers belazeren. Sommige mensen die er werken of hebben gewerkt, hebben contact opgenomen met de AGA en de ZSP over verschillende problemen en vroegen advies over wat ze zouden kunnen doen. Ze vroegen ons om op zijn minst mensen te waarschuwen en ze te informeren over hun rechten en wat er gedaan kan worden als ze belazerd worden.
Uit verschillende brieven, klachten op ons internetforum en persoonlijke gesprekken presenteren wij een voorlopig overzicht van de meest voorkomende problemen. We praten ondertussen met meer mensen en we hopen binnenkort met meer feiten te kunnen komen. Binnenkort begint ook een informatiecampagne gericht op huidige en toekomstige werknemers.
Valse beloftes in Polen
Een van de meest voorkomende problemen is dat het werk dat in Polen wordt beloofd in werkelijkheid heel anders is. Soms wordt aan werknemers verteld dat ze een bepaalde baan krijgen, maar wanneer ze aankomen, wordt ze iets heel anders aangeboden. Soms schrijven mensen in Polen zich samen in met vrienden of familie en wordt hun verzekerd dat ze samen mogen werken. Bij aankomst worden ze dan van elkaar gescheiden. Meestal wordt hun een 40-urige werkweek aangeboden, voor een bepaalde periode, maar het gebeurt vaak dat ze minder uren krijgen of dat er zelfs wekenlang geen werk is. In het ergst geval worden mensen teruggestuurd voordat ze ook maar iets hebben verdiend.
Onregelmatige werktijden
Veel werknemers worden met de bus naar verschillende werkplekken gebracht; soms is er geen werk, maar moet men beschikbaar blijven. Sommige werknemers schatten dat op een gegeven moment 25-20% van hun collega’s maar sporadisch werk had, bijvoorbeeld maar twee keer per week. Soms, om mensen meer uren te geven, worden werknemers gedwongen over te werken. Een 11-12-urige werkdag is normaal bij overwerken, maar er zijn gevallen waar zelfs 20 uur per dag gewerkt werd.
Loon, uitbetaling, boetes
Het is zeldzaam (maar is wel voorgekomen) dat werknemers minder dan het minimumloon krijgen – maar wat wel veel voorkomt, is dat een groot deel van het geld terug wordt ingepikt door OTTO. In de eerste plaats zijn er abnormaal hoge verblijfkosten. Ook zijn er andere kosten – bijvoorbeeld, voor verzekeringen. Via de Zorgtoeslag krijgen de werknemers subsidie voor hun ziektekostenverzekering (300-400 euro per jaar), maar die wordt vaak aan OTTO overgemaakt, die dit niet uitkeert aan de werknemers.
Net uit Polen gearriveerde werknemers werken vaak enkele weken zonder documenten (sofi-nummer). Ze krijgen geen betaalde vakanties of vakantietoeslagen. Ondanks de verzekeringspremies die van het salaris worden afgetrokken, wordt bij ziekte vaak niet doorbetaald en worden werknemers zelfs beboet wanneer ze zich ziek melden.
De werknemers klagen over talloze boetes die hun opgelegd worden. Ze worden regelmatig beboet in de werknemershotels en barakken, waar aanklachten worden verzonnen en mensen zelfs worden beboet wanneer ze te rommelig zijn. Dit gebeurt vaak op willekeurige wijze en het bedrijf heeft de neiging om alle personen in de kamer te beboeten voor de ‘overtreding’ van één persoon. Vaak komen de werknemers hier pas achter op de dag dat ze hun salarisstrookje zien. Mensen die hiervoor klagen worden ontslagen.
Ten slotte zijn er soms problemen met achterstallige betalingen. In gevallen waar werknemers ontslagen zijn, zonder dat ze daarover van tevoren op de hoogte werden gesteld, worden ze zonder loon weggestuurd of kunnen slechts met grote moeite iets krijgen.
Woonproblemen – een belangrijke oorzaak van salarisvermindering
Veel Poolse werknemers hebben geklaagd over de woonomstandigheden op veel locaties in Nederland. Dit werd algemeen bekend, mede door de aandacht in ‘mainstream’ media.
Onlangs zijn er propagandavideo’s op You Tube verschenen, die schijnbaar mensen presenteren die voor OTTO zeggen te werken en opscheppen over hun goede woonomstandigheden. Het is bevestigd dat deze beelden niets meer zijn dan de PR van het bedrijf en dat de woonomstandigheden in werkelijkheid heel anders zijn. De filmpjes wekken de indruk dat de werknemers wonen in een soort van vakantiepark of zomerkamp.
De werkelijkheid van deze ‘kampen’ is echter anders. De meeste locaties zijn erg geïsoleerd, in het bos, ver weg van alles. Vaak zo’n 20 kilometer verwijdert van de dichtstbijzijnde stad. Het sociale leven speelt zich uitsluitend af in de accommodatie van het bedrijf en zelfs in de ‘bedrijfswinkel’ of bar.
Werknemers klagen er ook over dat ze erg vroeg moeten opstaan om naar hun werk vervoerd te worden, vaak zo’n 1,5 tot 2 uur met het busje. Na het werk moeten ze soms een uur wachten om opgehaald te worden, omdat het busje eerst mensen van andere locaties moet ophalen. Dit betekent vaak dat ze soms 3 tot 6 uur per dag reizen om van en naar hun werk te komen.
Een plaats waar veel migranten leven, is Laarbruch in Duitsland, 20 kilometer van de Nederlandse grens. Mensen wonen er in omgebouwde voormalige barakken van het Britse leger, vlakbij vliegveld Weeze. Eén keer per week organiseert het bedrijf een bus naar een winkel, een half uur verder op. Tientallen kamers moeten een toilet en een keuken delen.
Veel mensen klagen over de kamers. Er is schimmel, te veel mensen op een kamer, smerige faciliteiten met kapotte apparatuur. Campinghuisjes zoals die in Uddel, zijn niet geschikt om in te wonen tijdens de winter. Het is duidelijk dat OTTO en zijn kornuiten met smerige zaakjes bezig zijn en mensen te veel laat betalen voor inadequate woonomstandigheden.
Er zijn incidenten geweest waarbij werknemers die klaagden over de toestanden, zonder ook maar enige aankondiging, in het midden van de nacht op straat werden gezet. Dit om anderen een lesje te leren: houd je gedeisd. Mensen die op zo’n manier uit het hotel worden gegooid, worden op dezelfde manier ontslagen, zonder aankondiging en zonder salaris om zichzelf te redden. Mensen die over de woonomstandigheden klagen, worden ook lastiggevallen of hun contracten worden niet verlengd.
Het geld dat wordt verdiend aan de accommodatie voor werknemers is aanzienlijk. In Woerden worden vaak 4 à 5 mensen op één kamer gezet, die per persoon 280 euro per maand betalen, wat de totale opbrengst van de kamer op meer dan 1000 euro maakt. Lokale makelaars verhuren complete woningen voor dezelfde prijs. Mensen uit de omgeving proberen ook wel eens goedkopere flats te verhuren aan werknemers van OTTO. OTTO vindt dit echter niet leuk, omdat je oproepbaar moet zijn en klaar moet kunnen staan bij het hotel waar de busjes vertrekken. Als ze ‘s ochtends op je deur kloppen om je te informeren over werk, moet je binnen 15 minuten klaar staan om te vertrekken.
Er is een geval bekend dat iemand uit een hotel van OTTO verhuisde en het bedrijf hem niet op wilde halen of werk voor hem wilde zoeken. OTTO rekent dezelfde prijs voor accommodatie, ongeacht de staat waarin die verkeert. Dit leidt ook tot een ziekelijke situatie waarin sommigen extra gunsten willen verlenen in ruil voor een betere woonplek.
Werknemers schrijven
Hieronder staat een brief die is geschreven door enkele Poolse werknemers die beschrijven welke problemen zij tegenkwamen bij OTTO en over de boetes die hun opgelegd werden.
Wij zijn P. en A. en we willen ons verhaal vertellen over wat ons in Nederland is overkomen. Na onze aankomst in Nederland [P. en A. werden niet via een Poolse vestiging van OTTO naar Nederland gestuurd] hoorden we over een aantrekkelijk aanbod om te werken via OTTO uitzendbureau. Eind oktober hadden we een sollicitatiegesprek in Den Haag en we ondertekenden een contract voor drie maanden.
De dag voordat we aan het werk konden, moesten we echter van huisvesting veranderen. In onze contracten werden bepaalde woonomstandigheden gegarandeerd zoals een tweepersoonskamer voor de prijs van 280 euro per persoon. De werkelijkheid bleek anders te zijn. We moesten een kamer delen met vier personen, maar ze rekenden ons dezelfde prijs aan.
Vanaf het begin hebben we geprobeerd van hotel of kamer te wisselen, zodat ze hun beloftes konden nakomen. Volgens onze baas was het onmogelijk te verhuizen. We werden naar de hotelmanager gestuurd, maar die regelde helemaal niets.
De grote overbevolking in het werknemers hotel (120 personen) zorgde voor een stressvolle situatie onder de bewoners. Dit was het gevolg van te weinig badkamers, toiletten en andere faciliteiten waar het hotel had moeten zorgen.
Onze problemen begonnen, net als die van andere werknemers, met:
• Achterstallige betaling van loon. Een week voor de feestdagen waren onze wekelijkse betalingen [voorschotten] te laag. Onze maandelijkse betalingen [nabetalingen] waren ook te laag en niet in overeenstemming met ons uurloon. We kregen 190 euro voor twee weken en voor een maand maar 270 euro.
• Bewoners van het hotel moesten naast de 280 euro voor de accommodatie ook andere bewoners/werknemers aangesteld door de manager betalen voor het schoonmaken.
• Mensen werden beboet met gele en rode kaarten en de boetes werden van het salaris ingehouden. Deze boetes werden ingehouden zonder ons daarvan op de hoogte te brengen of zonder enige navraag te doen bij ons. Zo werden we beboet omdat we een brandmelder zouden hebben vernield, maar die werkte al niet bij onze aankomst. Ze hadden 400 euro ingehouden op het salaris van elk van de vier personen op onze kamer.
• Als je een dag vrij nam, kreeg je een boete van 13 euro. Als je te laat was voor de bus kreeg je een boete van 15 euro, en dat terwijl er met regelmaat bussen vertrokken naar de werkplaats.
• Als er beveiliging naar je kamer werd gestuurd, werd er 80 euro ingehouden. Zelfs mensen die op zo’n moment liggen te slapen kunnen een boete krijgen.
Op een dag was er een conflict tussen A. en een van zijn kamergenoten die hem op zijn hoofd had geslagen. A. moest naar het ziekenhuis. Hij kreeg niet de kans om uit te leggen wat er gebeurd was. Toen hij uit het ziekenhuis kwam, werd hij gebeld door de beveiliging van OTTO. De beveiliging, in plaats van onderzoek te doen of de politie te bellen, gaf iedereen een boete. Later bleek dat de twee kamergenoten een criminele achtergrond hadden. Bij ons sollicitatiegesprek vroegen ze ons of wij een strafblad hadden, maar OTTO had dit kennelijk niet bij hen gedaan. Een week later werd een van de twee kamergenoten er door de beveiligers uitgegooid. Toen A. ziek was werd hij niet doorbetaald. De manager stelde voor om zijn contract met maximaal zes dagen te verlengen, wat niet is gebeurd.
• P. werd ontslagen op de voorlaatste dag van zijn contract en toen hij vroeg waarom zijn contract niet verlengd werd, vertelden ze hem dat hij met collega’s over de problemen bij OTTO had gesproken.
Dit alles heeft ervoor gezorgd dat we ons belazerd voelen. Daarom willen we huidige en toekomstige medewerkers van OTTO waarschuwen en informeren.
Voor Poolse werknemers: Zwiázek Syndykalistów Polski zal meer informatie over OTTO publiceren en ook informatie over wat te doen als je rechten worden geschonden, in het Pools, op pracownik.net.pl. Je kunt ons schrijven: opis@zsp.net.pl.
Uit verschillende brieven, klachten op ons internetforum en persoonlijke gesprekken presenteren wij een voorlopig overzicht van de meest voorkomende problemen. We praten ondertussen met meer mensen en we hopen binnenkort met meer feiten te kunnen komen. Binnenkort begint ook een informatiecampagne gericht op huidige en toekomstige werknemers.
Valse beloftes in Polen
Een van de meest voorkomende problemen is dat het werk dat in Polen wordt beloofd in werkelijkheid heel anders is. Soms wordt aan werknemers verteld dat ze een bepaalde baan krijgen, maar wanneer ze aankomen, wordt ze iets heel anders aangeboden. Soms schrijven mensen in Polen zich samen in met vrienden of familie en wordt hun verzekerd dat ze samen mogen werken. Bij aankomst worden ze dan van elkaar gescheiden. Meestal wordt hun een 40-urige werkweek aangeboden, voor een bepaalde periode, maar het gebeurt vaak dat ze minder uren krijgen of dat er zelfs wekenlang geen werk is. In het ergst geval worden mensen teruggestuurd voordat ze ook maar iets hebben verdiend.
Onregelmatige werktijden
Veel werknemers worden met de bus naar verschillende werkplekken gebracht; soms is er geen werk, maar moet men beschikbaar blijven. Sommige werknemers schatten dat op een gegeven moment 25-20% van hun collega’s maar sporadisch werk had, bijvoorbeeld maar twee keer per week. Soms, om mensen meer uren te geven, worden werknemers gedwongen over te werken. Een 11-12-urige werkdag is normaal bij overwerken, maar er zijn gevallen waar zelfs 20 uur per dag gewerkt werd.
Loon, uitbetaling, boetes
Het is zeldzaam (maar is wel voorgekomen) dat werknemers minder dan het minimumloon krijgen – maar wat wel veel voorkomt, is dat een groot deel van het geld terug wordt ingepikt door OTTO. In de eerste plaats zijn er abnormaal hoge verblijfkosten. Ook zijn er andere kosten – bijvoorbeeld, voor verzekeringen. Via de Zorgtoeslag krijgen de werknemers subsidie voor hun ziektekostenverzekering (300-400 euro per jaar), maar die wordt vaak aan OTTO overgemaakt, die dit niet uitkeert aan de werknemers.
Net uit Polen gearriveerde werknemers werken vaak enkele weken zonder documenten (sofi-nummer). Ze krijgen geen betaalde vakanties of vakantietoeslagen. Ondanks de verzekeringspremies die van het salaris worden afgetrokken, wordt bij ziekte vaak niet doorbetaald en worden werknemers zelfs beboet wanneer ze zich ziek melden.
De werknemers klagen over talloze boetes die hun opgelegd worden. Ze worden regelmatig beboet in de werknemershotels en barakken, waar aanklachten worden verzonnen en mensen zelfs worden beboet wanneer ze te rommelig zijn. Dit gebeurt vaak op willekeurige wijze en het bedrijf heeft de neiging om alle personen in de kamer te beboeten voor de ‘overtreding’ van één persoon. Vaak komen de werknemers hier pas achter op de dag dat ze hun salarisstrookje zien. Mensen die hiervoor klagen worden ontslagen.
Ten slotte zijn er soms problemen met achterstallige betalingen. In gevallen waar werknemers ontslagen zijn, zonder dat ze daarover van tevoren op de hoogte werden gesteld, worden ze zonder loon weggestuurd of kunnen slechts met grote moeite iets krijgen.
Woonproblemen – een belangrijke oorzaak van salarisvermindering
Veel Poolse werknemers hebben geklaagd over de woonomstandigheden op veel locaties in Nederland. Dit werd algemeen bekend, mede door de aandacht in ‘mainstream’ media.
Onlangs zijn er propagandavideo’s op You Tube verschenen, die schijnbaar mensen presenteren die voor OTTO zeggen te werken en opscheppen over hun goede woonomstandigheden. Het is bevestigd dat deze beelden niets meer zijn dan de PR van het bedrijf en dat de woonomstandigheden in werkelijkheid heel anders zijn. De filmpjes wekken de indruk dat de werknemers wonen in een soort van vakantiepark of zomerkamp.
De werkelijkheid van deze ‘kampen’ is echter anders. De meeste locaties zijn erg geïsoleerd, in het bos, ver weg van alles. Vaak zo’n 20 kilometer verwijdert van de dichtstbijzijnde stad. Het sociale leven speelt zich uitsluitend af in de accommodatie van het bedrijf en zelfs in de ‘bedrijfswinkel’ of bar.
Werknemers klagen er ook over dat ze erg vroeg moeten opstaan om naar hun werk vervoerd te worden, vaak zo’n 1,5 tot 2 uur met het busje. Na het werk moeten ze soms een uur wachten om opgehaald te worden, omdat het busje eerst mensen van andere locaties moet ophalen. Dit betekent vaak dat ze soms 3 tot 6 uur per dag reizen om van en naar hun werk te komen.
Een plaats waar veel migranten leven, is Laarbruch in Duitsland, 20 kilometer van de Nederlandse grens. Mensen wonen er in omgebouwde voormalige barakken van het Britse leger, vlakbij vliegveld Weeze. Eén keer per week organiseert het bedrijf een bus naar een winkel, een half uur verder op. Tientallen kamers moeten een toilet en een keuken delen.
Veel mensen klagen over de kamers. Er is schimmel, te veel mensen op een kamer, smerige faciliteiten met kapotte apparatuur. Campinghuisjes zoals die in Uddel, zijn niet geschikt om in te wonen tijdens de winter. Het is duidelijk dat OTTO en zijn kornuiten met smerige zaakjes bezig zijn en mensen te veel laat betalen voor inadequate woonomstandigheden.
Er zijn incidenten geweest waarbij werknemers die klaagden over de toestanden, zonder ook maar enige aankondiging, in het midden van de nacht op straat werden gezet. Dit om anderen een lesje te leren: houd je gedeisd. Mensen die op zo’n manier uit het hotel worden gegooid, worden op dezelfde manier ontslagen, zonder aankondiging en zonder salaris om zichzelf te redden. Mensen die over de woonomstandigheden klagen, worden ook lastiggevallen of hun contracten worden niet verlengd.
Het geld dat wordt verdiend aan de accommodatie voor werknemers is aanzienlijk. In Woerden worden vaak 4 à 5 mensen op één kamer gezet, die per persoon 280 euro per maand betalen, wat de totale opbrengst van de kamer op meer dan 1000 euro maakt. Lokale makelaars verhuren complete woningen voor dezelfde prijs. Mensen uit de omgeving proberen ook wel eens goedkopere flats te verhuren aan werknemers van OTTO. OTTO vindt dit echter niet leuk, omdat je oproepbaar moet zijn en klaar moet kunnen staan bij het hotel waar de busjes vertrekken. Als ze ‘s ochtends op je deur kloppen om je te informeren over werk, moet je binnen 15 minuten klaar staan om te vertrekken.
Er is een geval bekend dat iemand uit een hotel van OTTO verhuisde en het bedrijf hem niet op wilde halen of werk voor hem wilde zoeken. OTTO rekent dezelfde prijs voor accommodatie, ongeacht de staat waarin die verkeert. Dit leidt ook tot een ziekelijke situatie waarin sommigen extra gunsten willen verlenen in ruil voor een betere woonplek.
Werknemers schrijven
Hieronder staat een brief die is geschreven door enkele Poolse werknemers die beschrijven welke problemen zij tegenkwamen bij OTTO en over de boetes die hun opgelegd werden.
Wij zijn P. en A. en we willen ons verhaal vertellen over wat ons in Nederland is overkomen. Na onze aankomst in Nederland [P. en A. werden niet via een Poolse vestiging van OTTO naar Nederland gestuurd] hoorden we over een aantrekkelijk aanbod om te werken via OTTO uitzendbureau. Eind oktober hadden we een sollicitatiegesprek in Den Haag en we ondertekenden een contract voor drie maanden.
De dag voordat we aan het werk konden, moesten we echter van huisvesting veranderen. In onze contracten werden bepaalde woonomstandigheden gegarandeerd zoals een tweepersoonskamer voor de prijs van 280 euro per persoon. De werkelijkheid bleek anders te zijn. We moesten een kamer delen met vier personen, maar ze rekenden ons dezelfde prijs aan.
Vanaf het begin hebben we geprobeerd van hotel of kamer te wisselen, zodat ze hun beloftes konden nakomen. Volgens onze baas was het onmogelijk te verhuizen. We werden naar de hotelmanager gestuurd, maar die regelde helemaal niets.
De grote overbevolking in het werknemers hotel (120 personen) zorgde voor een stressvolle situatie onder de bewoners. Dit was het gevolg van te weinig badkamers, toiletten en andere faciliteiten waar het hotel had moeten zorgen.
Onze problemen begonnen, net als die van andere werknemers, met:
• Achterstallige betaling van loon. Een week voor de feestdagen waren onze wekelijkse betalingen [voorschotten] te laag. Onze maandelijkse betalingen [nabetalingen] waren ook te laag en niet in overeenstemming met ons uurloon. We kregen 190 euro voor twee weken en voor een maand maar 270 euro.
• Bewoners van het hotel moesten naast de 280 euro voor de accommodatie ook andere bewoners/werknemers aangesteld door de manager betalen voor het schoonmaken.
• Mensen werden beboet met gele en rode kaarten en de boetes werden van het salaris ingehouden. Deze boetes werden ingehouden zonder ons daarvan op de hoogte te brengen of zonder enige navraag te doen bij ons. Zo werden we beboet omdat we een brandmelder zouden hebben vernield, maar die werkte al niet bij onze aankomst. Ze hadden 400 euro ingehouden op het salaris van elk van de vier personen op onze kamer.
• Als je een dag vrij nam, kreeg je een boete van 13 euro. Als je te laat was voor de bus kreeg je een boete van 15 euro, en dat terwijl er met regelmaat bussen vertrokken naar de werkplaats.
• Als er beveiliging naar je kamer werd gestuurd, werd er 80 euro ingehouden. Zelfs mensen die op zo’n moment liggen te slapen kunnen een boete krijgen.
Op een dag was er een conflict tussen A. en een van zijn kamergenoten die hem op zijn hoofd had geslagen. A. moest naar het ziekenhuis. Hij kreeg niet de kans om uit te leggen wat er gebeurd was. Toen hij uit het ziekenhuis kwam, werd hij gebeld door de beveiliging van OTTO. De beveiliging, in plaats van onderzoek te doen of de politie te bellen, gaf iedereen een boete. Later bleek dat de twee kamergenoten een criminele achtergrond hadden. Bij ons sollicitatiegesprek vroegen ze ons of wij een strafblad hadden, maar OTTO had dit kennelijk niet bij hen gedaan. Een week later werd een van de twee kamergenoten er door de beveiligers uitgegooid. Toen A. ziek was werd hij niet doorbetaald. De manager stelde voor om zijn contract met maximaal zes dagen te verlengen, wat niet is gebeurd.
• P. werd ontslagen op de voorlaatste dag van zijn contract en toen hij vroeg waarom zijn contract niet verlengd werd, vertelden ze hem dat hij met collega’s over de problemen bij OTTO had gesproken.
Dit alles heeft ervoor gezorgd dat we ons belazerd voelen. Daarom willen we huidige en toekomstige medewerkers van OTTO waarschuwen en informeren.
Voor Poolse werknemers: Zwiázek Syndykalistów Polski zal meer informatie over OTTO publiceren en ook informatie over wat te doen als je rechten worden geschonden, in het Pools, op pracownik.net.pl. Je kunt ons schrijven: opis@zsp.net.pl.
No comments:
Post a Comment