Την 1η του Νοέμβρη του 1910, στη έδρα του Κύκλου Καλών Τεχνών – στην Βαρκελώνη – ιδρύθηκε η CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας). Η νέα αυτή οργάνωση, διάδοχος της Περιφερειακής της Ισπανίας της 1ης Διεθνούς, γεννήθηκε και αναδύθηκε μέσα απο τα στήθη του Εργατικού Κινήματος, ώς η πρώτη αυτόνομη συνδικαλιστική οργάνωση της Ισπανίας.Κάτω απο το διεθνιστικό σύνθημα “η εργατική χειραφέτηση είτε θα είναι έργο των ίδιων των εργατών, είτε δε θα είναι τίποτα”, η CNT λειτούργησε ως δεξαμενή της λαϊκής οργής, όπου ως μία “κρυφή” τάση, αντιτίθεται στην εξουσία στο πέρασμα των αιώνων, για να αναδειχθεί θριαμβευτικά σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές απο την εποχή του Μέσου Βασιλείου της Αιγύπτου έως τη Γαλλική Επανάσταση, o σπόρος των μοναδικών εκείνων ιστορικών διαδικασιών όπου η ανθρωπότητα παρουσίασε αξιοσημείωτη πρόοδο στο μακρύ μονοπάτι πρός την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια και την πρόοδο.
Πάνω στη βάση της απλής συμφωνίας για τη δημιουργία μιας εργατικής οργάνωσης, ανεξάρτητης απο εξουσίες πολιτικές, θρησκευτικές και οικονομικές, ως αναγκαία συνθήκη για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των εργατών, και μέχρι να δοθεί ένα οριστικό τέλος στην εκμετάλλευση, ξεκίνησε την αναρχοσυνδικαλιστική της δραστηριότητα η CNT. Μέσα σε λίγα χρόνια “απορρόφησε” το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού κινήματος, καταφέρνοντας σημαντικές κοινωνικές και οικονομικες κατακτήσεις, οι οποίες διαμορφώνουν για την CNT μία ανεκτίμητης αξίας κοινωνική κληρονομιά.
Η εργάσιμη ημέρα των 8 ωρών, η εργάσιμη εβδομάδα των 36 ωρών, η εξάλειψη της παιδικής εργασίας, η ισότητα των φύλλων, η ενσωμάτωση στις καθημερινές δραστηριότητες νέων αξιών όπως αυτών της αλληλεγγύης, του φεντεραλισμού, της οικολογίας, του φεμινισμού, του ελεύθερου έρωτα, του αντιμιλιταρισμού, της αθεϊας…τόσο της μόδας στις μέρες μας…αποτελούν κομμάτι αυτής της κληρονομιάς, η οποία έφτασε στο ζενίθ της κατα τη διάρκεια της Κοινωνικής Επανάστασης το 1936, όταν και η ουτοπία – ο ελευθεριακός κομμουνισμός- μετατράπηκε σε τρόπο ζωής όλων των απελευθερωμένων εδαφών.
Η αντίδραση του διεθνοποιημένου καπιταλισμού, επέτρεψε στο φασιστικό στρατό του Φράνκο να μετατρέψει αυτό το βιωμένο επαναστατικό όνειρο σε εφιάλτη για εκατοντάδες χιλιάδες καταδιωκόμενους, δολοφονημένους και “εξαφανισμένους” μετά την πραξικοπηματική νίκη του 1939. Ούτε ένας, απο τους υπεύθυνους – όλοι τους γνωστοί, ορισμένοι με πολιτικά αξιώματα ακόμη και σήμερα- εκείνου του καθεστώτος τρόμου, ενός απο τα ποιό εγκληματικά στην ανθρώπινη ιστορία, ούτε καν αποδοκιμάστηκε ή καταδικάστηκε, χάρη στη ντροπιαστική “συμφωνία ατιμωρησίας” που υπέγραψαν απο κοινού η δημοκρατική εθνική αριστερά (PSOE, PCE, UGT,CCOO) με το φρανκισμό. Μία συμφωνία παράδοσης στον καπιταλισμό, σε μια εποχή που έμεινε στην ιστορία ως “μεταπολιτευτική Ισπανία” (1977).
Παρ’ όλα αυτά, ο λαός συνέχισε να υπερασπίζεται, σε αρκετές περιπτώσεις με τίμημα την ίδια του τη ζωή, τις βασικές αρχές του αναρχοσυνδικαλισμού: ανεξαρτησία, αυτονομία, φεντεραλισμός, αυτοδιαχείριση, συνέλευση, αλληλεγγύη και άμεση δράση. Δηλαδή, αυτοοργάνωση για την αποτίναξη κάθε είδους παρεμβολής στα εργατικά θέματα, προερχόμενη είτε απο πολιτικά κόμματα είτε απο οικονομικούς και θρησκευτικούς οργανισμούς. Απεργίες, πορείες, καταστολή και βασανισμός ήταν η χρόνια καθημερινότητα της δικτατορίας (1939 – 1976), μέχρι πού με την εξαφάνισή της, το εργατικό κίνημα επέστρεψε με όνειρα και διάθεση να ξαναστήσει την αγαπημένη του CNT (1977). Ζήσαμε εκ νέου χρονιές αδιάκοπων εργατικών κατακτήσεων. Οι συνάξεις στο Μονζουίκ (λόφος στη Βαρκελώνη) και στο San Sebastián de los Reyes (Μαδρίτη), ξεχώρισαν μέσα απο την ισχυρή συνομοσπονδιακή αναγέννηση, τη δεκαετία του 70.
Η πρόοδος του εργατικού κινήματος, εκ νέου αυτοοργανωμένου μέσω της CNT, και μέσω παραδειγματικών αγώνων όπως η απεργία στα πρατήρια καυσίμων το 1978, μεγάλωσε ταυτόχρονα την αντίδραση απο τη μεριά του διεθνοποιημένου καπιταλισμού. Αυτή τη φορά όμως βοηθούμενου απο το δημοκρατικό κράτος και τα θεσμικά του όργανα (κυβερνήσεις, κόμματα, δικαστές, σινδυκαλιστικές γραφειοκρατίες…). Η συνδικαλιστική επιτυχία της CNT είχε ως συνέπεια την αστυνομική της καταστολή(υπόθεση Scala, 1978) και συκοφαντικές δυσφημίσεις απο τη μεριά των ΜΜΕ, με καταστροφικές συνέπεις για το εργατικό κίνημα της Ισπανίας.
Η εξασθένηση της αναρχοσυνδικαλιστικής παρουσίας μέσα στο εργατικό κίνημα ενίσχυσε την απώλεια εργατικών δικαιωμάτων, κεκτημένων μέσα απο ένα μακρύ και σκληρό συνδικαλιστικό αγώνα. Απορρύθμιση και εργατική επισφάλεια, φυτεμένη απο μία απο τις μεγαλύτερες διαφθορές που λυμαίνονται αυτό το κράτος. Τη Συνδικαλιστική Διαφθορά. Μία σιωπηρή διαφθορά, η οποία διαστρέφει το συνδικαλισμό στα μάτια των εργατών, και στην οποία πρωταγωνιστούν τα θεσμικά σινδυκάτα UGT και CCOO, των οποίων οι εργατοπατέρες εισπρατουν παχυλές επιχορηγήσεις και μισθούς, απο κυβερνήσεις και εταιρείες ως επιβράβευση της προδοτικής τους στάσης, αποτέλεσμα της οποίας είναι η η ολοένα και μεγαλύτερη ισχυροποίηση του κεφαλαίου καθώς και η συσσώρευση πλούτου (ελεύθερες απολύσεις, εργατικές μεταρρυθμίσεις…).
Παρ’ όλα αυτά, χιλιάδες εργαζόμενοι και εργαζόμενες συνεχίζουμε μέχρι και σήμερα να στηρίζουμε αυτή τη γνήσια εργατική οργάνωση που ονομάζουμε CNT, στηρίζοντας την αποκλειστικά με δικά μας μέσα, μετατρέποντάς την έτσι στο μοναδικό –μέχρι σήμερα- ζωντανό παράδειγμα ταξικού συνδικαλισμού, ικανού να αναμετρηθεί με τον κατασταλτικό και κοινωνικό έλεγχο, την οικολογική καταστροφή του πλανήτη και την οικονομική εκμετάλλευση, όλες πτυχές του ήδη βιωμένου καπιταλισμού.
Το έτος 2010 έχει για όλους εμάς μία κοινή αναφορά. Τη συμπλήρωση ένος αιώνα ζωής της CNT. Είναι η εκατονταετηρίδα ενός λαού και ενός ανεκτίμητου αγώνα χιλιάδων ανθρώπων, όπου στο πέρασμα αυτών των 100 χρόνων μας έχουν παρέχει ένα παραδειγματικό εργαλείο, για να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την παγκόσμια εργατική τάξη, για τον πολιτισμό της, για την ικανότητα της να αυτοοργανωθεί, τον επαναστατικό αγώνα και τις επαναστατικές διεκδικήσεις για το χτίσιμο μιας αντιεξουσιαστικής και αλληλέγγυας κοινωνίας.
Αυτά είναι τα ιδεώδη που διέπουν τον ευγενή σκοπό, στον οποίο εδώ και τώρα σε καλούμε.
http://www.cnt.es/centenario
http://gr.contrainfo.espiv.net/2010/11/05/cnt-100-anos/
No comments:
Post a Comment