De situatie in Frankrijk wordt heter: aan de ene kant sluiten de jonge leerlingen zich nu aan bij de strijd. De regering is bang dat de situatie zich zou kunnen ontwikkelen in de richting van een “Grieks scenario”. In 2006 werd bij een eerdere strijd van de leerlingen en studenten tegen de “CPE hervorming” bereikt dat een wet die al was aangenomen werd ingetrokken.
De Franse jeugd, die onder de constante politie repressie staat, drukt nu al diens woede uit tegen dit systeem en in het bijzonder tegen de politie. Wat hele harde gevechten met oproerpolitie eenheden vonden plaats in de volksbuurten in de plaatsen rond Parijs, maar ook in andere steden elders in Frankrijk en ook in kleine steden.
Voor het eerst bekritiseerde de regering de jongeren dat ze zich laten manipuleren en vertelde dat hun plek op school was, en niet op straat. Maar aangezien de regering jaren geleden een wet aannam die tieners als strafrechtelijk verantwoordelijk stelde, antwoordden de jongeren dat als ze oud genoeg waren om op de leeftijd van dertien jaar de gevangenis in te gaan, ze dan volwassen genoeg waren om over politiek te praten en op straat te demonstreren.
Nu probeert de regering angst te ontwikkelen voor de “jonge schurken” die
alleen komen om alles kapot te maken en geweld te gebruiken. Maar in feite
werkt dit argument niet zo (tenminste op dit moment) en mensen steunen de
beweging nog steeds.
Nu probeert de regering angst te ontwikkelen voor de “jonge schurken” die
alleen komen om alles kapot te maken en geweld te gebruiken. Maar in feite
werkt dit argument niet zo (tenminste op dit moment) en mensen steunen de
beweging nog steeds.
-aan de andere kant, houden arbeiders in wat strategische sectoren als
transport, havens, en essentiele brandstof voorraden hun staking vol en
laten ze zelfs het niveau van de strijd toenemen.
Tenminste 2/3 van de brandstof bevoorraders raakten door hun voorraad heen
(een deel vanwege de blokkade, een deel omdat de individuen bang waren te
weinig brandstof te krijgen, zodat ze naar de benzinestations renden … Dus
deze irrationele paniek beweging was een grote hulp voor de stakers, door
chaos te scheppen).
De ketting van de brandstof voorraad was dichtbij ineenstorting. Dat zou
leiden tot een totale ineenstorting van de economie. Dus de president zelf
besloot vandaag het leger en de politie te sturen, om de blokkade van
brandstof stop te zetten. De brandstof arbeiders hebben besloten niet de
confrontatie aan te gaan met de politie, maar om de acties op andere
manieren voort te zetten.
Los daarvan kunnen we in sommige steden en/of sectoren het begin zien van
enige zelforganisatie. Zelfs als deze zelfgeorganiseerde groepen/beweging
nog niet massief zijn, kunnen ze een aanmerkelijke invloed hebben op de
algemene beweging.
Bijvoorbeeld, in Toulouse riep de lokale vakbond van de CNT AIT op tot
volksvergaderingen. Het doel van deze volksvergaderingen is om het spreken
vrij te maken, om politiek niet alleen maar een kwestie van professionals of
specialisten te laten zijn, om zelf denken en zelforganisatie te bevorderen.
Terwijl deze vergaderingen tijdens de eerste demo’s slechts 50 mensen
verzamelden nam het aantal mensen dat deelnam toe tot het tienvoudige (300
op 2 oktober, 500 op de 12e, 500 tot volgens sommigen 700 op de 16e). Deze
volksvergaderingen verzamelden zich in kalmte en met vastbeslotenheid.
Bijvoorbeeld, op 2 oktober, toen oproerpolitie de volksvergadering vroeg
zich te ontbinden, weigerden mensen en antwoordden ze aan de politie dat ze
niet zouden bewegen. De volksvergadering bleef waar die zich had verzameld,
waarbij hun discussie, bezetten en blokkeren van het centrum van de stad
werden voortgezet. Aangezien de politie de macht van deze vergadering voelde
durfden ze niet de confrontatie aan te gaan. Na 3 uren van bezetting zette
de volksvergadering zich toen voort in de vorm van een spontane demonstratie
in het centrum van de stad. En nu verspreidt deze vorm van organisatie zich,
aangezien andere worden georganiseerd in de Mirail Universiteit, in andere
steden zoals Auch, Mantauban, Figeac (waar andere CNT AIT vakbonden zijn) of
ook Poitiers (waar die er niet zijn).
Wat betreft politie repressie, in andere steden is de oproerpolitie nu heel
zenuwachtig. Ze treden heel brutaal op. In de stad Caen schoten ze een
traangas granaat midden in het gezicht van een demonstrant. Er is een grote
kans dat hij niet is vermoord. De lokale vakbond CNT AIT in Caen staat in
nauw contact met de familie van de demonstrant. We zullen jullie blijven
informeren over deze zaak. In Montreuil, in de buitenwijk van Parijs, werd
een leerling neergeschoten door een “flits bal”, door een politieman, en
verloor de helft van zijn gezicht en misschien zal hij een oog kwijt raken.
Maar in veel andere steden, en in het bijzonder in de havensteden zoals St.
Nazaire, Le Havre, Boulogne, zijn er stevige gevechten geweest tussen
stakers en politiemensen.
Sinds het begin van de gebeurtenis heeft de politie meer dan 1300 mensen
tijdens de verschillende acties gearresteerd.
Los van deze spectaculaire gevechten worden veel andere, kleine acties
georganiseerd om te proberen het idee van de algemene staking populairder te
maken. Bijvoorbeeld, op 13 oktober deden we mee aan een piket actie voor de
Peugeot fabriek van Aulnay om andere arbeiders op te roepen zich aan te
sluiten bij de beweging. Maar we moeten zeggen dat zelfs als veel arbeiders
de beweging steunen, ze zich niet kunnen aansluiten bij de staking omdat ze
veel schulden moeten betalen. Dat is waarom we ook denken over acties die
kunnen worden gedaan door mensen zonder dat ze hun salaris kwijt raken,
zoals sabotage, langzamer werken, om de beurt economisch blokkeren, …
Bijvoorbeeld, in de universiteit bibliotheek van Parijs XIII, zijn de
arbeiders allemaal op een andere dag in staking. Door dit te doen wordt het
systeem stopgezet terwijl de arbeiders niet te veel verliezen …
We proberen ook de nadruk van de beweging uit te breiden naar diens
internationale aspect. Bijvoorbeeld, in Clermont Ferrand organiseerde onze
lokale vakbond tijdens de laatste demonstratie een actie van solidariteit
met Peruviaanse arbeiders, voor een Zara winkel.
Maar aangezien er gedurende een week nationale vakantie zal zijn, die deze
zaterdag begint, hoopt de regering dat deze vakantie de leerlingen
bewegingen zal breken en dat de beweging daarna niet terug zal keren.
Hieronder (was) een tekst die we (CNT-AIT) in het Frans schreven om onze
positie over de situatie te ontwikkelen. Als jullie het kunnen vertalen in
jullie taal, bedankt om ons hierover te informeren!
[Hieronder volgt de ainfos machine vertaling van de Franse tekst]
Wordt vervolgd …
Voor libertair communisme
Lang leve de anarchie!
In solidariteit
CNT AIT Parijs leden
TIJD IS NIET TERUGTREKKING!
Dinsdag 19 oktober 2010
De huidige populariteit van de beweging gaat verder dan de strikte pensioen
hervorming: iedereen weet dat het meer een aanval is tegen onze levens en,
alles gecombineerd met een ongelijkheid (de rijken, bankiers en bazen zijn
nog nooit zo goed beschermd door de staat), is het het rietje dat de rug van
de kameel brak.
Het pensioen probleem is een klein onderdeel van een geheel en we moeten het
bezuinigingsbeleid als geheel verwerpen, omdat de macht best een paar
kruimels kan laten vallen op de pensioenen, en het elders vandaan haalt.
In deze context is het duidelijk dat slechts een machtsverhouding ons genoeg
kan toestaan te winnen. Maar de gebeurtenissen zijn vanaf het begin met
elkaar verbonden en heeft altijd meer gewicht nodig in termen van aantallen
deelnemers, maar het is waarschijnlijker te zeggen dat dit onvoldoende is om
de regering te laten buigen.
De vakbondsbureaucratieen en hun escalatie van mobilisatie dagen, die apart
in tijd waren en beperkt waren tot stadscentra, kunnen leiden tot het
verzwakken van de beweging. Bovendien wordt, recentelijk, hun eigen basis
ongeduldiger en neemt die in sommige bedrijven zelf het initiatief.
Omdat we allemaal worden beïnvloed door deze aanvallen en demonstraties
alleen niet zullen winnen, is het belangrijk een vorm te bevorderen die
geschikt is voor controle en de generaties overstijgt, arbeiders in de
private en publieke sector, de werklozen, studenten, gepensioneerden, enz.
samen brengen. Overal moeten algemene bijeenkomsten worden gehouden om allen toe te staan, zonder beperkingen van de werkgever, bijeen te komen, te
discussiëren en betrokken te zijn bij het gevecht.
De strijd moet in de eerste plaats denken als een set van technieken,
waaronder de demonstratie, die de illustratie moeten zijn van een
machtsstrijd die al onderweg is. Waardeer het als mensen acties kunnen
kiezen en doelen kunnen stellen die passen bij onze middelen, waarbij de
leden, de medewerking en steun van de bevolking worden aangemoedigd, terwijl
de machthebbers worden verzwakt.
De soorten van acties zijn talrijk en sommigen bieden zelfs mogelijkheden
voor betrokkenheid bij degenen die in dit stadium van de strijd niet willen
staken: stopzetting (het gedurende korte tijd stopzetten van het werk),
langzaam aan acties (sommigen stoppen met werken, hervatten het werk dan,
terwijl anderen het werk stopzetten enz.), het kwijt raken van werk
(waardoor de productie zo improductief mogelijk is), te beheren, vliegende
piket acties, bezettingen, blokkades, het toeeigenen van voedsel,
verzamelingen, concerten of festivals, ondersteuning, enz (Dit wordt
ontwikkeld in de technische literatuur van strijd, download hier:
http://cnt.ait.caen.free.fr/
http://cnt-ait.info/article.
Ondanks de toespraken van politici, ondanks het politie geweld dat we al
ervaren en ondanks het toegeven van de vakbond bureaucraten, wiens rol het
altijd is geweest om de sociale vrede te handhaven, moeten we breken met het
gevoel van machteloosheid. De acties van deze dagen zijn misschien het begin
van een diepe en massieve beweging tegen de kapitalistische maatschappij,
die fundamenteel oneerlijk en ongelijk is.
Het machtiger worden van de arbeiders is de taak van de arbeiders zelf.
Bouw de algemene staking op. Oktober 2010
--- Einde van de vertaling ---
CNT-AIT
Confédération Nationale du Travail - Association Internationale des
Travailleurs
BP 2010
14089 CAEN CEDEX http//cnt.ait.caen.free.fr
cnt.ait.caen@free.fr
Format PDF a télécharger :
http://cnt.ait.caen.free.fr/
=============================
Envie de commenter ou discuter ce texte ?
http://cnt.ait.caen.free.fr/
Actualité de l’Anarchosyndicalisme (liste de diffusion) : pour s’inscrire
aller sur http://liste.cnt-ait.info
Forum Rouge et Noir : http://cnt.ait.caen.free.fr/
Cahiers de l’Anarchosyndicalisme (brochures à télécharger) : http://cnt.ait.caen.free.fr/
Anarsonore : http://anarsonore.free.fr
Wat ons niet wordt verteld over de Franse pensioenen
De levensverwachting is toegenomen, waardoor het percentage gepensioneerden
stijgt van 20% in 1960 tot 50% in 2050. Maar het aantal mensen dat
meebetaalt aan het pensioen systeem is voortdurend toegenomen, tot en met
het jaar 2010. De gemiddelde productiviteit steeg met 500% vanaf 1960 tot
2010. Als deze productiviteit wordt gehandhaafd kan een arbeider in 2010 het
pensioen van een gepensioneerde gemakkelijk betalen, aangezien hij/zij 20%
van iemands pensioen in 1960 zou kunnen betalen. Een probleem is dat, zelfs
volgens de officiële aantallen, 23% van de jongeren geen baan heeft en niets
kan bijdragen aan iemands pensioen.
Het ergst mogelijke scenario van de Orienterende Raad voor Pensioenen
voorziet een tekort van 120 miljard euro in 2010; dat zou 3% van het Franse
BNP zijn. Er is een feit waarvan de goed betaalde alarmisten willen dat
jullie het over het hoofd zien; Frankrijk is een zeer rijk land. Het BNP
verdubbelde tijdens de laatste twintig jaar en verwacht wordt dat het tot
2050 opnieuw wordt verdubbeld. Tijdens de afgelopen dertig jaar is 10% van
het BNP overgegaan van loon afhankelijken naar degenen die winst krijgen.
Dat is acht keer het huidige tekort op het nationale pensioen systeem. Als
pensioen tekorten worden veroorzaakt door het verschuiven van rijkdom naar
degenen die al rijk zijn, is er geen verontwaardiging in de commerciële
media. Per definitie zijn degenen die controlerende belangen hebben in media
bedrijven veel te rijk om zich zorgen te maken over pensioenen.
De zogenaamde hervormingen van 1993, 2003 en 2007 hebben pensioenen al met
15 tot 20 % omlaag gebracht. Dit heeft een miljoen extra oudere burgers
onder de armoede grens gebracht. De helft van de nieuw gepensioneerde
arbeiders ontvangt minder dan 1000 euro per maand. De groep die het hardst
wordt geraakt is die van vrouwen die hun pensioen opofferden aan het
opvoeden van kinderen, tegen de prijs van het onderbreken van hun carrières.
Het grootste risico is dat het systeem dat op de bijdrage gebaseerd is zal
worden vervangen door een systeem dat op kapitaal gebaseerd is. In 2008
zagen we waar dit toe leidt. Snel genoeg zal er een volgende mysterieuze,
niet voorziene crisis zijn en politici zullen dat pensioengeld overhandigen
aan de miljardairs en hun mega bedrijven, waardoor miljoenen te oud zijn om
te werken, en te jong om te sterven.
Gegeven de politieke wil zijn er veel alternatieven. Tekorten zouden
verdwijnen als belasting aftrekposten en subsidies voor de rijken zouden
worden afgeschaft. Overweeg dit aantal: dividenden bedragen 10% van het
Franse BNP.
Zoals zo vaak zijn er geen “objectieve krachten” die pensioen verlagingen
een “ongelukkige noodzakelijkheid” maken; er is alleen de hebzucht van de
rijken en hun leugens.
Onvoorwaardelijke overgave of verzet; de keuze is aan ons, in Frankrijk en
overal.
Voor meer feiten over de voortgaande strijd waarvan de bazen niet willen dat
je ze weet, klik op het volgende: http://cnt-ait.info
Dit wordt ontwikkeld in de technische literatuur van strijd (STRIJDTECHNIEKEN), download hier :
ReplyDeletehttp://www.cntaitlille.lautre.net/spip.php?article83